۱۴۰۴ ۰۵ ۰۷
۰ دیدگاه
13 دقیقه
نویسنده: کیمیا حسینی
مطالب مرتبط
این مطلب تگ ندارد.
مطلب مفیدی بود
چاپ مطلب
اشتراک گذاری مطلب
ساخت قطعاتی که هم خیلی دقیق باشند، هم جزئیات زیاد داشته باشند و هم سطحشان عالی باشد، همیشه یک چالش بزرگ بوده است. اما یک روش قدیمی، به اسم ریخته گری دقیق یا همان ریختهگری موم گُمشونده (Investment Casting)، وجود دارد که به عنوان یک راهکار عالی برای ساخت چنین قطعاتی محسوب میشود. این فرآیند ریشههای خیلی قدیمی در تاریخ بشریت دارد و قدمت آن به هزاران سال پیش برمیگردد. حتی از این روش برای ساخت مجسمه و جواهرات استفاده میکردند. حالا با کمک فناوریهای جدید، به یکی از پیشرفتهترین روشهای ساخت در صنایع مختلف، مثل فولاد تبدیل شده است.
ریخته گری دقیق، یک فرآیند برای ساخت قطعات فلزی است که در آن، فلز ذوبشده را داخل قالبی از جنس سرامیک یا مواد نسوز میریزند. چیزی که این روش را خاص و ظریف میکند، طرز ساخت قالب آن است. برعکس روشهای قدیمیتر مثل ریختهگری در ماسه که قالب از روی یک مدل قابل استفاده مجدد ساخته میشود و بیشتر برای قطعات بزرگ و با دقت کمتر به کار میرود، در ریخته گری دقیق، از یک مدل موقت استفاده میکنیم که معمولاً از موم یا پلاستیک ساخته شده است.
روش کار اینطور است که بعد از آماده کردن، مدل مومی یا پلاستیکی را با چند لایه از یک ماده سرامیکی مایع (دوغاب سرامیکی) میپوشانند تا یک پوسته محکم و نسوز دورش تشکیل شود. بعد، این پوسته را همراه با مدل داخل کوره گرم میکنند تا موم داخلش آب شود و کاملاً از قالب بیرون بیاید. این خالی شدن کامل موم، یک فضای دقیقاً همشکل قطعه را ایجاد میکند.
برای همین است که به آن ریختهگری موم گُمشونده هم میگویند؛ چون مدل مومی، خودش را فدا میکند تا قطعه اصلی شکل بگیرد. این روش اجازه میدهد قطعاتی با شکلهای خیلی پیچیده، دیوارههای نازک (گاهی کمتر از نیم میلیمتر)، و خطای ابعادی خیلی کم را بسازیم که با روشهای دیگر، حتی آهنگری (Forging)، ساختشان خیلی سخت است یا اصلاً ممکن نیست.
ریخته گری دقیق شامل مراحلی است که هر اشتباه کوچکی در هر مرحله میتواند به نتیجه بدی منجر شود. لازم به ذکر است که این مراحل چه در ریختهگری فولاد و چه در سایر فلزات مشابه است.
این مرحله، اولین و مهمترین قدم در این فرآیند و اساس دقت کل کار است. یک مدل دقیق از قطعه با استفاده از تزریق موم ذوبشده به درون قالبهای فلزی دقیق (که به آنها مستر دای گفته میشود) ساخته میشود. این قالبها باید خیلی دقیق باشند. جزئیات و دقت این مدل، مستقیماً بر کیفیت و ابعاد قطعه تأثیر میگذارد. برای تولید همزمان چند مدل از یک قطعه، آنها را به یک درخت یا خوشه مومی وصل میکنند تا بتوان چندین قطعه را همزمان ریختهگری کرد.
خوشه مومی آماده شده را در دوغاب سرامیکی (که مخلوطی از ذرات نسوز ریز مثل سیلیس، زیرکونیا و آلومینا در یک چسب مایع است) فرو میبرند و سپس روی آن دانههای ماسه نسوز (Stucco)، که ذرات درشتتری هستند، میپاشند. این کار چندین بار (معمولاً ۶ تا ۹ بار) تکرار میشود تا یک پوسته محکم و با ضخامت کافی دور مدلهای مومی ایجاد شود. هر لایه باید کاملاً خشک شود (گاهی اوقات با استفاده از فن یا تهویه مناسب) تا استحکام لازم را پیدا کند و ترک نخورد.
بعد از اینکه پوسته سرامیکی کاملاً خشک و محکم شد، قالب را در کوره بخار یا کوره با دمای بالا قرار میدهند تا موم داخلش ذوب شده و از طریق مجراها، به طور کامل از قالب خارج شود. این مرحله خیلی مهم است، چون اگر مومی باقی بماند، ممکن است در مراحل بعدی بخار شده و باعث نقصهایی مثل سوراخ یا حباب در قطعه شود. به این مرحله دیوکسینگ (Dewaxing) هم میگویند.
قالبهای بدون موم، زیر دمای خیلی زیاد (معمولاً بین ۸۰۰ تا ۱۱۰۰ درجه سانتیگراد) و برای مدت زمان مشخصی پخته میشوند. این مرحله نه تنها باعث افزایش استحکام و کاهش تخلخل قالب میشود و آن را برای تحمل شوک حرارتی ناشی از ورود فلز ذوبشده آماده میکند، بلکه هر ناخالصی ارگانیک یا کربن باقیمانده از موم را هم از بین میبرد. این پخت، ساختار سرامیک را پایدار و آماده دریافت فلز ذوبشده میکند.
فلز ذوبشده (مثل فولادهای معمولی، آلیاژی، ضد زنگ، ابزار، آلیاژهای آلومینیوم، مس، برنز، برنج، تیتانیوم، نیکل و کبالت) که تا دمای مناسب گرم شده و اگر لازم باشد، گاززدایی هم روی آن انجام شده است، با دقت و سرعت بالا داخل قالبهای از پیش گرمشده ریخته میشود. گرم بودن قالبها به فلز ذوبشده کمک میکند تا راحتتر جریان یابد، از سفت شدن زودرس جلوگیری میکند و مانع از شوک حرارتی به قالب میشود که میتواند باعث ترک خوردن آن شود. این مرحله معمولاً در شرایط کنترلشده یا در محیط خلا انجام میشود تا از اکسید شدن جلوگیری شود.
بعد از ریختن فلز، اجازه میدهند تا در داخل قالب به آرامی خنک شده و سفت شود. این خنک شدن کنترلشده به تشکیل ساختار دانهای خوب در فلز کمک میکند. سپس، پوسته سرامیکی را با روشهای مکانیکی مثل لرزش، ضربه، واترجت با فشار بالا، یا برش با حرارت/مکانیکی میشکنند و از بین میبرند تا قطعات ریختهگری شده ظاهر شوند. این مرحله باید با دقت انجام شود تا به قطعات آسیبی نرسد.
در آخر، قطعات را از درخت ریختهگری جدا میکنند و عملیات پرداخت نهایی روی آنها انجام میشود؛ (شامل برش، سنگزنی، عملیات حرارتی (مثل سختکاری و برگشتدهی برای بهتر شدن خواص مکانیکی)، سندبلاست برای تمیز کردن سطح، و بازرسی دقیق برای اطمینان از کیفیت و نبود هیچ نقصی). هر قطعه با دقت بالا از نظر ابعادی و ساختار داخلی فلز بررسی میشود تا از مطابقت کامل با استانداردها مطمئن شویم.

همانطور که توضیح دادیم، در ریخته گری دقیق، از یک نوع قالب خاص به اسم قالب سرامیکی یکبار مصرف یا پوسته سرامیکی استفاده میشود. این قالب برخلاف قالبهای ماسهای، یکپارچه و بدون هیچ درزی است که نتیجه آن تولید قطعاتی با دقت ابعادی خیلی بالا و سطح صاف است.
روند ساخت این قالب شامل چند مرحله اصلی است:
بنابراین، وقتی از قالب ریخته گری دقیق صحبت میکنیم، منظورمان همان پوسته سرامیکی یکبار مصرف است که دقیقترین کپی از مدل مومی گُمشونده است.
برای اینکه بهتر بفهمیم ریخته گری دقیق چه جایگاهی بین روشهای دیگر ریختهگری دارد، میتوانیم مزایا و معایب آن را در یک نگاه مقایسهای مرور کنیم:
|
ویژگی |
مزایا |
معایب |
|
دقت ابعادی |
خیلی زیاد: خطاها خیلی کم هستند و قطعات تقریباً با ابعاد (Near-Net-Shape) ساخته میشوند، که نیاز به ماشینکاری بعدی را کم یا حذف میکند. |
در مقایسه با ماشینکاری CNC (با دستگاههای خیلی دقیق) هنوز محدودیتهایی دارد، البته برای قطعات ریختهگری بالاترین دقت را فراهم میکند. |
|
کیفیت سطح |
عالی و صاف: سطح قطعات خیلی هموار و بدون ناهمواریهای آشکار است، که نیاز به کارهای گرانی مثل پولیش زدن را کاهش میدهد. |
ممکن است در بعضی جاها نیاز به کمی پولیش داشته باشد، اما در مقایسه با سایر روشهای ریختهگری، عالی است. |
|
پیچیدگی هندسی |
امکان تولید شکلهای خیلی پیچیده: میشود قطعاتی با دیوارههای نازک، سوراخهای داخلی، زاویهها و منحنیهای دقیق ساخت که با روشهای دیگر سخت یا غیرممکن است. |
برای قطعات خیلی بزرگ و سنگین ممکن است محدودیتهایی وجود داشته باشد. |
|
تنوع آلیاژها |
خیلی گسترده: میشود انواع فولادها (معمولی، آلیاژی، ضد زنگ، ابزار)، آلیاژهای آلومینیوم، مس، نیکل، کبالت، تیتانیوم و حتی فلزات مقاوم در برابر حرارت بالا را با این روش ریخت. |
هر آلیاژ به تنظیمات خاص خودش برای فرآیند و دماهای متفاوت نیاز دارد. |
|
هزینه اولیه (ساخت ابزار) |
در بلندمدت با کم شدن ماشینکاری و ضایعات، این هزینه جبران میشود. |
بالا: چون برای ساخت مدلهای مومی به قالبهای فلزی دقیق و همچنین مراحل زیادی برای ساخت قالب سرامیکی نیاز است. |
|
حجم تولید |
مناسب برای حجمهای متوسط تا کم: بهترین گزینه برای تولیداتی در حدود ۱۰۰ تا ۱۰,۰۰۰ قطعه در سال، و حتی کمتر برای قطعات خیلی پیچیده. |
برای حجمهای تولید خیلی زیاد (مثل قطعات خودرو با تیراژ بالا) ممکن است به اندازه ریختهگری ماسه یا دایکاست به صرفه نباشد. |
|
زمان فرآیند |
تولید هر قطعه در مقایسه با ماشینکاری سادهتر، سریعتر است. |
نسبتاً طولانی: به خاطر مراحل زیاد (مثل ساخت موم، لایهگذاری، خشک شدن و پخت) که زمانبر هستند. |
|
ضایعات مواد |
کم: چون قطعه تقریباً با شکل نهایی تولید میشود و کمتر نیاز به ماشینکاری دارد، هدر رفت مواد اولیه خیلی کم است. |
– |

برخی از شرکتهای فعال در زمینه خدمات ریخته گری دقیق عبارتند از:
به نقل از سایت investmentcastingpci: “محصولات ریخته گری دقیق در تمام بخشهای صنعتی، بهخصوص الکترونیک، نفت، شیمی، انرژی، حمل و نقل، صنایع سبک، نساجی، داروسازی، تجهیزات پزشکی، پمپها و شیرآلات استفاده میشوند“.
در آخر، میتوان گفت که با پیشرفتهای روز به روز در مواد اولیه، فناوریهای ساخت مدل (مثل پرینت سهبعدی مدلهای مومی یا رزینی که سرعت و دقت طراحی را خیلی زیاد میکند) و خودکارسازی فرآیندها، ریخته گری دقیق بیش از پیش به سمت عملکرد بهتر، کم شدن هزینهها و امکان ساخت قطعات پیچیدهتر با سرعت بیشتر در حال حرکت است.
۰نظر ارسال شده است
نظر خود را در مورد مطلب ریخته گری دقیق چیست؟ بنویسید
کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه میهن فولاد است