فولاد 1.2436SPKR

فولاد ابزار 1.2436 دردسته فولاد های سردکار قرار میگیرد، فولادسردکار ۱٫۲۳۶۳ از انواع فولادهای لدبوریتی (پرکربن-پرکروم) است که دارای مقاومت به ضربه خیلی خوب میباشد، این فولاد در ابزارهای برشی میتواند کیفیت لبه های ابزار را به مدت طولانی تری حفظ کند.

فولادهای ابزار به دلیل ویژگی مقاومت به بازگشت، میتوان پس از سختکاری ویژه، نیتراسیون نمود.

فولاد SPK R که با استاندارد 1.2436 نیز مانند فولاد SPK NL یکی از انواع فولاد ابزارهای سرد کار می باشد که با کمی تغییر در عناصر پایه فولاد SPK و اضافه کردن عناصری نظیر وانادیوم و تنگستن به آن ، ساخته میشود. از جمله مهم ترین ویژگی های فولاد SPK R ، مقاومت سایشی بسیار خوب آن میباشد که به علت وجود مقادیر بالای کاربیدهای سخت در فولاد است. همچنین فولاد SPK R دوام و عملکرد بالایی در برش دارد . به همین دلیل همیشه خرید و فروش فولاد SPK R مد نظر بازاریان و فعالان صنعت فولاد میباشد.
 
کاربرد فولاد سردکار 2436
تیغه های فولادی برای برش محصولات پشمی، قالب های دوره زنی و سوراخ کاری، قالب های کله زنی سرد، قالب های ریختگی تحت فشار آلومنیوم، قالب های تولید لوله،‌قالب های خان کشی،‌گیج ها،‌ابزارهای چوب بری تحت تنش بالا و بدون نیاز به چقرمگی خیلی زیاد، ابزار پرس در صنایع سرامیک و داروسازی، پانچ ها، برقوها، نازل های سند بلاست و…
فرایند آنیل در این فولاد در محدوده دمایی ℃۸۴۰-۸۰۰ و سرد کردن آرام در کوره انجام می‌شود. بعد از این فرایند میزان سختی به عدد ۲۲۵ برینل می‌رسد. در صورتی که فرایندهای ماشین‌کاری سنگین بوده باشد یا ابزار دارای یک مقطع نامتعادل باشد، تنش‌ها از این فولاد آلیاژی قبل از سخت کردن به وسیله‌ی حرارت‌ دهی تا دمای ℃۷۰۰-۶۵۰ و سرد کردن آرام حذف می‌شوند.
در فرایند سخت کردن ابتدا به آرامی دما تا محدوده‌ی ℃۸۰۰-۷۵۰ بالا رفته و پس از همدما شدن تمام قطعه گرمایش تا رسیدن دما به محدوده‌ی ℃۹۸۰-۹۵۰ و اجازه دادن به اجزاء به منظور کامل گرم شدن ادامه پیدا می‌کند. فرایند خنک کردن در هوا یا به صورت کوئنچ در روغن انجام می‌شود.
همچنین فولاد ابزار سردکار ۱٫۲۴۳۶ برای سخت کردن در خلاء (گاز با سرعت بالا) بسیار مناسب است. در فرایند بازپخت با توجه به میزان سختی مورد نیاز دمای بازپخت تغییر خواهد کرد. محدوده دمایی که برای بازپخت درنظر گرفته شده از ℃۱۰۰ تا ℃۶۰۰ بوده که میزان سختی ۶۳ تا ۴۸ راکول C را ارائه می‌کند.
بازپخت دوتایی باید با سرد کردن متوسط تا دمای اتاق انجام شود . به طور کلی دماهای عملیات حرارتی شامل نرخ گرمایش، زمان‌های نگهداری و سرد کردن با توجه به عواملی همچون شکل و اندازه‌ی اجزای فولادی تغییر می‌کند . از دیگر عوامل تاثیرگذار در انتخاب دماهای عملیات حرارتی می‌توان به نوع کوره، محیط کوئنچ و تجهیزات انتقال قطعه کار اشاره کرد. 
به منظور فورج کردن فولاد ابزار سردکار ۱٫۲۴۳۶، ابتدا به آرامی و به طور یکنواخت دما را تا ℃۷۰۰ بالا برده، سپس به سرعت میزان دما تا محدوده‌ی ℃۱۰۵۰-۹۰۰ بالا می‌رود. بعد از این فرایند، فولاد به آرامی و ترجیحاً در کوره سرد می‌شود. باید به این نکته نیز توجه کرد که در فرایند ماشین‌کاری، این فرایند به علت طبیعت مقاوم به سایش باید تنها به سنگ‌زنی نهایی (پرداخت) محدود شود. 
مهمترین تفاوت این دو فولاد دمای کاری آن ها می باشد. فولادهای سردکار ماکزیمم دمای کاری بین 200 تا 250℃ دارند و در دماهای بالاتر استحکام خود را از دست می دهند اما فولاد گرمکار می توانند خواص خود را در دماهایی بین 480 تا 760℃ نیز حفظ کنند.
در ترکیب شیمیایی فولادهای سردکار کربن بیشتر از گرم کار است. زیرا این فولاد قرار است سختی و سختی پذیری بالایی داشته باشد.
مقدار کروم آلیاژهای سردکار نسبت به گرم کار بیشتر است بنابراین مقاومت سایشی دما پایین آن ها بالاتر است اما نمی توانند این سختی را در دماهای بالا حفظ کنند و فولادهای سردکار استحکام خود را در دمای بالا از دست می دهند.